Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΠΟΝΑΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΤΑΙΝΕ...

Με βαθύ αίσθημα ευθύνης, την ώρα που ο σωρός των προβλημάτων βάζει πλέον λουκέτο στο σύνολο των Εθνικών Αθλητικών Εγκαταστάσεων σε όλη τη χώρα και απειλεί να τινάξει στον αέρα το αθλητικό οικοδόμημα στην πατρίδα μας, βάζουμε φωνή για να ακουστεί η αλήθεια για τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο χώρο του αθλητισμού και δηλώνουμε ότι είμαστε κι εμείς εδώ με θέσεις και απόψεις που από καιρό έχουμε καταθέσει. Και επειδή αποείδαμε περιμένοντας υπεύθυνες και διεξοδικές απαντήσεις από τους υπεύθυνους φορείς της Πολιτείας, πληροφορούμε τον ελληνικό λαό ότι με ευθύνη της παρούσης πολιτικής ηγεσίας, τα Εθνικά Γυμναστήρια έχουν εγκαταλειφθεί εδώ και αρκετούς μήνες και έχουν οδηγηθεί σε μια απαξίωση που εμποδίζει τη συνέχιση της λειτουργίας τους παρότι μια χούφτα εργαζόμενοι που έχουν απομείνει σε αυτά, αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις να τα κρατήσουν ανοιχτά ανταποκρινόμενοι στην αποστολή τους να υπηρετήσουν την αθλούμενη νεολαία της χώρας μας.
Μετά τις αρχικές μας επισημάνσεις ότι οι εγκεκριμένοι προϋπολογισμοί των Εθνικών Γυμναστηρίων δεν είναι βιώσιμοι εξαιτίας της μεγάλης μείωσης των κρατικών επιχορηγήσεων, δυστυχώς η αμείλικτη πραγματικότητα μας επιβεβαιώνει. Οι εγκεκριμένες επιχορηγήσεις δεν επαρκούν για να καλύψουν ένα μεγάλο μέρος των ανελαστικών δαπανών και οι αιτιάσεις ότι αυτό πρέπει να γίνει με ίδια έσοδα, είναι ανεδαφικές διότι το μέτρο της ανταποδοτικής εισφοράς των αθλουμένων, δεν μπορεί να εξασφαλίσει σε καμία περίπτωση τα απαιτούμενα έσοδα για την κάλυψη των βασικών αναγκών. Η εξασφάλιση συνθηκών ανάπτυξης του μαζικού αθλητισμού αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση κάθε ευνομούμενης πολιτείας και η υπαγωγή των Εθνικών Γυμναστηρίων στους όρους της αγοράς, παραβιάζει τα όρια της λογικής και της συνταγματικής τάξης.
Σήμερα σχεδόν στο σύνολο των Αθλητικών Εγκαταστάσεων σε όλη τη χώρα, έχουν διακοπεί οι συνδέσεις παροχής ρεύματος, φυσικού αερίου, νερού, ακόμη και του τηλεφώνου εξαιτίας της αδυναμίας πληρωμής των λογαριασμών τους, ενώ σε πολλές περιπτώσεις σταμάτησε και η καταβολή της μισθοδοσίας του προσωπικού. Η συντήρηση και επισκευή των μηχανολογικών εγκαταστάσεων σε πολλές περιπτώσεις αποφεύγεται ¨συστηματικά¨, στα πλαίσια της μείωσης δαπανών, με αποτέλεσμα να αποτελούν τα γυμναστήρια βραδυφλεγείς βόμβες που απειλούν την ασφάλεια των αθλουμένων και των εργαζομένων. Επίσης σε πολλές περιπτώσεις η μείωση του προσωπικού των Εθνικών Γυμναστηρίων χτύπησε κόκκινο και είναι πλέον αδύνατο να ανταποκριθούν στις ανάγκες έστω και μιας υποτυπώδους λειτουργίας.
Επειδή η ώρα της κρίσης πλησιάζει και οι ζεστές μέρες του καλοκαιριού φεύγοντας πήραν μαζί τους το λευκό σεντόνι της αθωότητας, είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη να αναλάβει η Πολιτεία έστω τις στοιχειώδεις οικονομικές της υποχρεώσεις ώστε να διασφαλισθεί η ομαλή λειτουργία των Εθνικών Γυμναστηρίων.
Η επιχειρούμενη καθιέρωση ανταποδοτικής εισφοράς των αθλουμένων ξεκίνησε χωρίς την απαιτούμενη οργάνωση και δίχως να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε αθλήματος, το κόστος λειτουργίας της κάθε εγκατάστασης, την κατηγορία του κάθε σωματείου, τον αριθμό των ωρών προπόνησης που διατίθενται, με αποτέλεσμα ενώ ξεκινά ως ένα αναγκαίο μέτρο που θα μπορούσε μέσα από διάλογο να το αγκαλιάσει η κοινωνία, στο τέλος με την έλλειψη κεντρικού σχεδιασμού από τη ΓΓΑ και την αποσπασματική αντιμετώπιση από τις Επιτροπές Διοίκησης, να οδηγεί σε αποκλίσεις στη χρέωση κατά άθλημα από στάδιο σε στάδιο, σε αδικίες και σε λάθη, με αποτέλεσμα να προκαλεί δυσαρέσκειες και αντιδράσεις που σε πολλές περιπτώσεις είναι δικαιολογημένες. Αυτή την ώρα πρέπει επειγόντως να εξασφαλιστεί όχι μόνο η ομαλή ροή των εγκεκριμένων επιχορηγήσεων του τρέχοντος έτους αλλά και επιπρόσθετες επιχορηγήσεις που είναι απαραίτητες για την πληρωμή του συνόλου των ανεξόφλητων δαπανών όλων των Εθνικών Γυμναστηρίων.
Οι επίσημες αναγγελίες για περαιτέρω μειώσεις των εναπομεινουσών επιχορηγήσεων, είναι πλέον αδύνατον να ξεγελάσουν την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι με ένα πλήθος ανεξόφλητων οφειλών, καταντήσαμε πέραν των μύριων προβλημάτων που καλούμαστε καθημερινά να αντιμετωπίσουμε, να εκτελούμε και χρέη ¨φτηνής υποκριτικής¨ απέναντι στους κάθε λογής προμηθευτές που απολύτως δικαιολογημένα ζητούν να πληρωθούν για τις υπηρεσίες τους.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα κλειστά γυμναστήρια σηματοδοτούν πισωγύρισμα. χάος, ανωμαλία. Αν πάλι η κατάσταση είναι τόσο τραγική και είμαστε ένα κράτος που αδυνατεί να κρατήσει ανοιχτά τα γυμναστήρια παρά τη μείωση και τον εξορθολογισμό των δαπανών που λαμβάνει χώρα το τελευταίο χρόνο, θα πρέπει οι πολιτικοί διαχειριστές με παρρησία να το δηλώσουν και να αναλάβουν επισήμως την ευθύνη, απέναντι στους αθλούμενους και την ελληνική κοινωνία. Τους καλούμε, με τις ενέργειές τους να δρομολογήσουν άμεσες πρακτικές λύσεις που θα άρουν τα εκρηκτικά αδιέξοδα που βρίσκονται προ των πυλών.
Οι εργαζόμενοι στα Εθνικά Γυμναστήρια, κάνοντας μια σειρά από παραχωρήσεις που θίγουν ακόμα και την πυρήνα των δικαιωμάτων τους μέσα στην υπαλληλική σχέση, με τη διαρκή στάση τους δίνουν καθημερινά τη μάχη με φιλότιμο, υπευθυνότητα και αυτοθυσία και κάτω από αντίξοες συνθήκες κρατούν μέχρι σήμερα ανοιχτές τις αθλητικές εγκαταστάσεις. Κόντρα στην εικόνα του αδιάφορου και εξασφαλισμένου δημοσίου υπαλλήλου που συστηματικά καλλιεργείται και κατά κόρον προβάλλεται, αναδεικνύουμε μιαν άλλη πραγματικότητα. Αυτή του εργαζόμενου που δίνει αποφασιστικά τη μάχη του να είναι χρήσιμος στην κοινωνία. Κατανοούμε και συμμεριζόμαστε την ανάγκη εξορθολογισμού της λειτουργίας των Εθνικών Γυμναστηρίων και της μείωσης των δαπανών και επικροτούμε τις συγχωνεύσεις που δρομολογήθηκαν με το πρόσφατο νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Όλα αυτά όμως πέφτουν στο κενό όταν κατεβαίνει ο διακόπτης του ρεύματος, του φυσικού αερίου ή του νερού, όταν οι απλήρωτοι προμηθευτές αρνούνται τη συνεργασία με ένα κράτος που χρωστάει και της Μιχαλούς και όταν στο νόμο 4024 για το μισθολόγιο, προβλέπεται η απόλυση δια της εφεδρείας, τακτικών και με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου υπαλλήλων των καταργηθέντων και υπό συγχώνευση εθνικών αθλητικών κέντρων, την ίδια στιγμή που στα Εθνικά Γυμναστήρια ο αριθμός των υπαλλήλων που υπηρετεί δεν ξεπερνά το 20% των προβλεπόμενων οργανικών θέσεων.
Χωρίς να ληφθεί υπόψη η αναγκαιότητα της παραμονής τους αφού η αποχώρησή τους θα σηματοδοτήσει τη διακοπή της λειτουργίας των εθνικών γυμναστηρίων και χωρίς να τηρηθεί μια στοιχειώδης διαδικασία αξιολόγησής τους, μιας και οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς πρόσφεραν τη ζωή τους και κατέθεσαν την ψυχή τους για να υπηρετήσουν το σκοπό στον οποίο ετάχθησαν και να τιμήσουν το ψωμί που εξασφάλιζαν για τις οικογένειές τους με τους μισθούς των χιλίων ή των χιλίων διακοσίων ευρώ. Αυτούς τους ανθρώπους έρχεται να τιμωρήσει ως ενόχους η σημερινή κυβέρνηση, οδηγώντας τους στη σφαγή και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες, την ίδια στιγμή που το πολιτικό σύστημα της πατρίδας μας μεγαλόστομα διακηρύσσει ότι αναλαμβάνει τις μεγάλες ευθύνες του. Με πρόχειρους νόμους όπου η μια παράγραφος αναιρεί την προηγούμενη, συνθλίβουν την κοινωνία καταφερόμενοι επί δικαίων και αδίκων αγνοώντας σήμερα τη φωνή και αύριο την οργή του λαού που θα τους συντρίψει, γιατί καμιά πολιτική απόφαση που βασίζεται στην αδικία και στο κρίμα δεν νομιμοποιείται να έχει ισχύ.
Αυτοί που κατέλυσαν τη συνταγματική τάξη εφαρμόζοντας πολιτικές που οδηγούν το λαό στην απόγνωση, θα έπρεπε πρώτα να κρεμάσουν στο Σύνταγμα τους Τσουκάτους και τους Μαντέληδες τους οποίους όλως περιέργως προστατεύει ο συνταγματικός χάρτης και στη συνέχεια να αποκηρύξουν το σύνολο των πολιτικών τους που μας χρεοκόπησαν στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Δυστυχώς μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα ισοπέδωσης και εκφοβισμού που μεθοδευμένα και με ψυχολογικούς όρους επιχειρείται, επιβάλλεται ως αναπόφευκτη η ανάγκη της υποταγής και της αναντίρρητης αποδοχής κάθε αυθαίρετης εξαγγελίας των πολιτικών αρχόντων που υπαγορεύεται από τη δαμόκλειο σπάθη των ξένων δανειστών της χώρας, που εμφανίζονται νομιμοποιημένοι να απαιτούν την επιβολή μέτρων που παραβιάζουν το Σύνταγμα και καταργούν βασικά δικαιώματα των πολιτών και τελικά και την ελευθερία μας, που αποκτήθηκε ακριβά με το αίμα και τη θυσία χιλιάδων ελλήνων πατριωτών. Δυστυχώς όμως, οι πολιτικοί διαχειριστές που διακηρύσσουν την ανάγκη επιβολής σκληρών και αυθαίρετων μέτρων επί δικαίων και αδίκων, που πνίγουν την αγορά, που φουντώνουν την ανεργία, που εξαθλιώνουν μισθωτούς και συνταξιούχους, που απογοητεύουν τη νεολαία, που δαιμονοποιούν το δημόσιο τομέα και τους εργαζόμενους σε αυτό αντί να φροντίσουν να λειτουργεί με κανόνες αξιοκρατίας και να υπηρετεί τον ελληνικό λαό, δεν κάνουν το στοιχειώδες: να λογοδοτήσουν και να απολογηθούν ως εκπρόσωποι των πολιτικών φορέων που αποτελούν του πυλώνες του πολιτικού συστήματος της πατρίδας μας και διαχειρίστηκαν τις τύχες του ελληνικού λαού φέροντας την ευθύνη διακυβέρνησης αυτού του τόπου στη μεταπολίτευση. Η ευθύνη όμως είναι μια έννοια που συνοδεύεται από τις συνέπειες των πράξεών μας. Θα πρέπει λοιπόν επειδή λέμε ότι ζούμε σε μια συντεταγμένη πολιτεία πρώτα να αποδοθούν οι ευθύνες σε αυτούς που μεγαλόστομα τις αναλαμβάνουν αλλά δεν πληρώνουν το οφειλόμενο τίμημα.
Μέσα από απλές, καθαρές και δίκαιες διαδικασίες, θα πρέπει να συγκροτηθούν εθνικές επιτροπές που θα αναλάβουν το βαρύ έργο της απόδοσης αυτών των ευθυνών στους πραγματικούς πολιτικούς και υπηρεσιακούς υπεύθυνους, μέσα από διαδικασίες αδιάβλητες που θα διασφαλισθούν με την εκπροσώπηση όλων των πολιτικών φορέων και τη συμμετοχή πατριωτών επιστημόνων υψηλού κύρους που δεν θα επιτρέψουν το καπέλωμα του ελληνικού λαού που δυστυχώς με καλά οργανωμένο τρόπο επιχειρείται από συγκεκριμένους πολιτικούς φορείς που συνεπικουρούμενοι από πλειάδα μέσων μαζικής ενημέρωσης διαμορφώνουν ένα κλίμα φόβου και ισοπέδωσης που εμποδίζει προς το παρόν την οργανωμένη αντίδραση της κοινωνίας σε όσα άθλια συμβαίνουν. Αυτοί να αναλάβουν να εξάγουν πορίσματα για το εξωτερικό χρέος και τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος στα χρόνια της μεταπολίτευσης, που θα φωτίσουν τον ελληνικό λαό για τα κακουργήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος του. Έτσι θα ενημερωθούν οι Έλληνες για το λογαριασμό που καλούνται να πληρώσουν, θα αποδοθούν ευθύνες, θα κληθούν να πληρώσουν πρώτα οι υπεύθυνοι και θα εξιλεωθεί το πολιτικό σύστημα δίνοντας καταρχήν το καλό παράδειγμα στον ελληνικό λαό που θα συμμεριστεί τις ευθύνες του και συμβάλει πληρώνοντας το τίμημα που του αναλογεί.
Δεν είναι δυνατόν να ζούμε σε μια τόσο άθλια χώρα που μέχρι χθες ξέραμε ότι ευημερούσε και ξαφνικά, ένα πρωί, μάθαμε ότι είναι χρεοκοπημένη και πωλείται σε τιμή ευκαιρίας. Αν όλα αυτά τα χρόνια δεν λειτουργούσε συντεταγμένα η Πολιτεία, ώστε να γνωρίζει ο κάθε έλληνας πολίτης και ο κάθε διεθνής ελεγκτικός οργανισμός ποια ήταν η πραγματική κατάσταση της οικονομίας στην πορεία των χρόνων που ζήσαμε, τότε θα πρέπει να καταλογισθούν οι ευθύνες σε όλους τους πολιτικούς και λοιπούς υπεύθυνους που μαγείρεψαν τα οικονομικά στοιχεία και τα παρουσίαζαν όπως αυτοί έκριναν σκόπιμο. Εφόσον αυτό δεν συμβαίνει, δικαίως πλανάται σε όλους η σκέψη και διαμορφώνεται η αντίληψη ότι όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην πατρίδα μας, αποτελούν την κατάληξη μιας προμελετημένης απόφασης από κάποια σκοτεινά ¨αγοραία¨ κέντρα αποφάσεων να ισοπεδώσουν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, να καταργήσουν κοινωνικές παροχές υγείας, παιδείας, άθλησης που η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίζει για τους πολίτες της, οδηγώντας την κοινωνία στο χάος και την εξαθλίωση προκειμένου να διαμορφωθεί ένα ¨ασφαλές υπόβαθρο¨ για να δρομολογηθεί μια νέου τύπου ανάπτυξη που θα προϋποθέτει ¨πάμφθηνη εργασία¨ που θα παρέχουν υποταγμένοι και εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι, σε πανίσχυρους εργοδότες που θα ορίζουν κατά βούληση την αμοιβή και τις συνθήκες εργασίας. Ας μην λησμονούμε επίσης, ότι μια εξαθλιωμένη κοινωνία, αποτελεί ιδανική συνθήκη και πρόσφορο έδαφος για να οδηγηθεί ευκολότερα ένας λαός σε πόλεμο για να υπερασπισθεί τα ¨συμφέροντα¨ της πατρίδας.
Αυτό που μας μένει είναι να βασιστούμε σε ένα σύστημα αρχών και αξιών και πολεμώντας τις χρόνιες παθογένειες της δημόσιας ζωής που διαμορφώθηκαν με ευθύνη αρχόντων και αρχομένων, θα πρέπει όλοι και ο καθένας ξεχωριστά να απορρίψουμε τις νοοτροπίες της υποκρισίας και του βολέματος, που μας μόλυναν και κατάντησαν την ελληνική κοινωνία υπερκαταναλωτική, τυχοδιωκτική, αντιπαραγωγική και χρεοκοπημένη. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι αποτελεί ηθικό και πολιτικό χρέος για τον καθένα μας να υπηρετεί την πατρίδα και να νοιάζεται για τον συνάνθρωπο, τότε μόνο θα διαμορφώσουμε ένα περιβάλλον που θα εμπνεύσει τα παιδιά μας να δημιουργήσουν και θα τα επιτρέψει να ζήσουν με αξιοπρέπεια αύριο στην όμορφη και περήφανη πατρίδα μας.
Ευελπιστούμε ότι το σύνολο του πολιτικού κόσμου θα συμμεριστεί τις αγωνίες μας και θα συνδράμει τα μέγιστα ώστε η Πολιτεία να αναλάβει έστω και αυτή την ύστατη ώρα τις πρωτοβουλίες και να εφαρμόσει τις πολιτικές εκείνες που θα μας βγάλουν από τα αδιέξοδα που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία.